Jurry Rapport 2013 "Steur mich gein bloome"

Voorstelling:  'Steur mich gein bloome' door toneelvereniging 'De Volhouders' uit Stramproy

Regie: Cor Bastiaans

Tekst: Norman Barasch & Caroll Moore (Send me no flowers)

Gezien: 16 Maart 2013 in locatie 'De zaal" in Stramproy

Door: Gerdi van den Elzen

Stukkeuze

De voorstelling van dit seizoen is een blijspel met een serieuze toon. Zowel het onderwerp als de tekst maken dat het niet enkel gaat om de lach, maar om een ingebeelde ziekte en de misverstanden die daaruit voortkomen. De ziekte en de mogelijke dood van het hoofdpersonage Paul (Hans Kiggen) maken de ernst van het stuk uit en de misverstanden zorgen voor de relativering en de lach.

Het stuk speelt zich af in deze tijd en dat draagt er toe bij dat de ernst en de humor ervan voor het publiek herkenbaar is.

De filmpjes tussendoor, die de dromen van de hoofdpersonages verbeelden, zijn enigzins ver doorgevoerde angstbeelden die voornamelijk het hilarische ervan benadrukken.

De keuze voor eht stuk is goed en bereikt een groot publiek.

Bij mij bleef na afloop vooral de vraag hangen waar het sruk nu eigenlijk om ging. Het omgaan met ziekte en dood, de eerlijkheid hierover, het belang van de reacties van de mensen om je heen of om de misverstanden en de toestanden die deze verwekken in de plot van dit stuk.

Enige onevenwichtigheid hierin zit waarschijnlijk in de tekst zelf, maar ook de regie heeft dit niet altijd helder gemaakt of opgelost.

Spel

De spelers in de voorstelling zijn op te delen in de spelers die daadwerkelijk op het podium staan en spelers die op de filmpjes tussendoor te zien zijn.

De filmpjes tussendoor verbeelden de fantasieën van de personages, waarin angsten, twijfels of dromen worden verbeeld. Deze zijn realistisch en op locatie opgenomen. Ze zijn leuk om naar te kijken. Het gebruik van de filmpjes is dan ook een mooie aanvulling op de voorstelling.

De balans tussen ernst en lach is van groot belang en de geloofwaardigheid staat of valt hiermee. Deze balans wordt goed bewaakt. In ieder geval door de hoofdrolspeler Paul (Hans Kiggen). Paul is hypochondrisch en maakt zich altijd zorgen om zijn gezondheid. Zijn spel is geloofwaardig, gewoon en plezierig om naar te kijken. Dat is een groot compliment omdat een speler in deze rol gemakkelijk deze grens zou kunnen overschrijden.

Tot zover dit rapport (het vervolg gaat over mijn medespelers en de regie)